Hoe het allemaal begon
Henny leefde in armoede, nu helpt ze anderen (en ze krijgt het helaas steeds drukker)
Henny Houps weet maar al te goed hoe het is om te moeten leven in armoede. Ze doet er dan ook alles aan om lotgenoten te helpen.
Helaas is haar steun nu harder nodig dan ooit.
Henny Houps (47) uit Spijkenisse heeft haar leven alweer een tijdlang prima op de rit, maar er waren perioden dat ze geregeld moeite had om de eindjes aan elkaar te knopen. Je kunt gerust zeggen dat zij serieuze armoede heeft gekend. Hoe noem je het anders als het nog maar net lukt om je kinderen een fatsoenlijke maaltijd voor te schotelen en je flessenbonnetjes spaart om je visite een koekje te kunnen serveren bij de koffie? Henny was na het overlijden van haar moeder, bij wie ze introk om haar in haar laatste levensperiode te verzorgen, zelfs een tijdje dakloos, maar daarover verderop meer.
Ook die situatie is verleden tijd, maar het zal duidelijk zijn: je hoeft de drijvende kracht achter de Spijkenisser weggeefhoek ‘Samen voor Elkaar’ hélémaal niets te vertellen over hoe het voelt om weinig te besteden te hebben. Als iemand mensen in armoede kan helpen, is zij het wel. Dat doet ze dan ook vol overgave. Probleem is alleen dat haar inbox zich nog nooit zo snel heeft gevuld als nu en dat ze dringend ruimte nodig heeft om spullen en voeding te kunnen stallen.
Moeilijk om rond te komen
,,Ik krijg zó veel berichtjes van mensen die in de problemen zijn geraakt, die elke cent moeten omdraaien’’, vertelt de actieve vrijwilligster, die in het dagelijks leven ook nog fractievoorzitter van regionale partij Belang van Nissewaard is en het ‘zorgen voor elkaar’ van geen vreemde heeft. Haar Indische vader was ook altijd in de weer voor anderen. Hij stond bekend als de loempiabakker, kookte geregeld voor de hele buurt Indisch en wie wilde kon altijd aanschuiven.
Terug naar de vele armoede: het doet Henny pijn om zoveel mensen met financiële problemen te zien. ,,En het wordt alleen maar moeilijker om rond te komen, nu de kosten van levensonderhoud stijgen. Er zijn ouders die met honger naar bed gaan, omdat ze alleen hun kinderen hebben kunnen voeden. Ik ken oudere mensen die afgelopen winter al niet meer durfden te stoken, ik moet er niet aan denken hoe zij er komende winter bij zitten.”
,,Er zijn mensen die mij vertellen dat ze niet meer naar de dokter gaan vanwege de eigen bijdrage. En wat ook erg is: de eenzaamheid neemt toe. Die is merkbaar groter dan in coronatijd, toen iedereen het moeilijk had en er veel en open over werd gesproken. Ik zie nu meer mensen zich afsluiten uit schaamte, er is heel veel stille armoede. Ik zie dan ook met angst en beven de winterperiode tegemoet, want dan worden deze problemen nog groter.’’
Werk aan de winkel
Het betekent werk aan de winkel voor Henny, die de term ‘weggeefhoek’ eigenlijk helemaal niet meer wil hanteren. Zo begon haar initiatief weliswaar ruim anderhalf jaar geleden; mensen brachten spullen en zij maakte er anderen die het hard nodig hadden, blij mee. De weggeefhoek is intussen echter zó veel meer dan dat. ,,Al snel kreeg ik vragen als: ‘Henny, ken jij iemand die kleding voor mijn kinderen en mijzelf heeft?’ En daar kwam de vraag naar voedsel bij.’’
Sindsdien deelt ze veel levensmiddelen en andere eerste levensbehoeften, die ze geschonken krijgt en overal ophaalt, uit aan mensen die dat nodig hebben. Ze is ook een steun en toeverlaat voor velen, die bij haar hun verhaal kwijt kunnen. Ze vult verjaardagsboxen, zodat kinderen die leven in armoede kunnen trakteren en een kinderfeestje kunnen geven. En intussen puilt haar tuinhuisje uit, ze heeft daarin drie vriezers vol eten staan. Zelfs in haar toch al kleine woonkamer slaat ze spullen op. Het is natuurlijk geen ideale situatie. ,,Ik ben daarom op zoek naar een plek van waaruit we kunnen werken. Dan kan ik met meer vrijwilligers aan de slag.’’
Dat laatste is ook dringend nodig, want het werk groeit Henny, ondanks hulp van een aantal mensen, eerlijk gezegd een beetje boven het hoofd. ,,Ik ben inderdaad altijd bezig’’, beaamt ze lachend. Letterlijk dag en nacht. ,,Mijn raadsstukken lees ik vaak ’s nachts. Het raadswerk is nieuw voor me, ook dat vraagt volop mijn aandacht.’’
Het leven kan grillig verlopen
Alles bij elkaar lijkt haar leven in weinig meer op haar situatie van nog niet zo heel lang geleden, toen ze het best moeilijk had. Zoals na het overlijden van haar moeder in 2017. Ze was tijdelijk bij haar ingetrokken om voor haar te kunnen zorgen. Toen haar moeder overleed, mocht ze haar woning niet overnemen en kwam ze op straat te staan. Haar kinderen hadden het gelukkig goed bij hun vader, maar zelf overbrugde ze twee dakloze jaren bij vrienden, kennissen en sliep ze soms zelfs in haar auto. Terwijl ze een prima baan had. Zo grillig kan het leven verlopen, weet zij dus ook wat dat betreft maar al te goed.
In niets lijkt haar leven nu nog op de tijd dat ze in de zorg en daarna jarenlang in de horeca werkte. In de zorg stopte ze, omdat ze vanwege alle bezuinigingen en regels niet meer de zorg kon bieden op het niveau dat ze nastreefde. Ze maakte schrijnende situaties mee. ,,Moest ik incontinentiemateriaal uit een kast ‘stelen’, omdat een cliënt door zijn maximale aantal heen was dat hij op een dag mocht dragen. Zo wilde ik niet werken.’’
Ruimte over
In de horeca moest ze, hoe leuk ze het werk ook vond, stoppen om gezondheidsredenen. Meerdere operaties later maakte ze vanuit een uitkeringssituatie de balans op: wat kon ze nog wél? Daaruit ontstond de weggeefhoek, die begon met een geslaagde kerstpakkettenactie voor mensen die zeer weinig te besteden hebben. Die komt er deze kerst absoluut weer. ,,Alleen dan liever niet meer vanuit mijn woonkamer’’, geeft ze aan. Het is tijd voor een volgende stap. Henny hoopt op iemand die een ruimte over heeft, bij voorkeur in Spijkenisse, die zij voor weinig mag gebruiken.
Het zou hét verschil maken. En komt die stek er niet? Dan strijdt Henny gewoon door vanuit haar tuinhuisje en huiskamer. Samen met de andere vrijwilligers en met haar bijna volwassen zoon en dochter, die haar onvoorwaardelijk steunen. Ze kan niet stoppen, er is te veel leed dat moet worden verzacht.
Om die reden blijft ze zichzelf en haar werkzaamheden filmen en delen op TikTok, hoewel ze er juist een broertje dood aan heeft om zichzelf op de voorgrond te plaatsen. ,,Het gaat helemaal niet om mij, maar mensen moeten zien wat er loos is. Armoede is namelijk echt volop om ons heen. Kijk alsjeblieft niet weg en zorg goed voor jezelf, maar ook zeker voor elkaar!’’